Gurbet şiiri makalemizde, Orhan Şaik Gökyay’ın Gurbet şiirini siz kıymetli okurlarımızla paylaşıyoruz. Gurbet şiiri, adından da anlaşılacağı üzre, gurbetin insana aşıladığı hissiyatı ortaya koymaktadır. Dolayısıyla duygulara tercüman olması açısından önemlidir.
Gurbet – Orhan Şaik Gökyay
Beni koyup giden cefacı dilber!
Koyduğun yerlerde duramıyorum;
Beni de alsaydın nolur beraber?
Derdimi kimseye veremiyorum…
Çıksam şu dağların yücelerine,
Eş olsam gurbetin gecelerine,
İmrenir dururum nicelerine,
Bir ben mi murada eremiyorum.
Akşam olur, , kuşlar konar dallara,
Susamış yıldızlar iner göllere,
Güzeller dizilir ince yollara,
İçlerinde seni göremiyorum.
Bir akar su görsem melil olurum,
Ben bu dertten hasta olmam ölürüm.
Seni kaybettiğim yerde bulurum,
Durduğun ellere varamıyorum.
Bu gül yaprağımı dudak değil mi?
Ne diye kıvrılmış, yazık değil mi?
Sana giden yollar uzak değil mi?
Korkumdan bir türlü soramıyorum…
Bağrımda koç gibi dağlar yatışır,
Görünmez dallarda kuşlar ötüşür,
Bir yerim var benim, yanar tutuşur,
Bir yerim kanıyor saramıyorum…
Bu bölümümüzde siz değerli okurlarımıza, Orhan Şaik Gökyay’ın Bu Vatan Kimin adlı şiirini yayınlamış olduk. Eğer Orhan Şaik’in diğer şiirlerine ulaşmak isterseniz, Orhan Şaik Gökyay şiirleri kategorimizi ziyaret edebilirsiniz.
