Üsküdar Türküsü şiiri yazımızda, Yavuz Bülent Bakiler’in Üsküdar Türküsü şiirini siz değerli okurlarımıza sunuyoruz. Üsküdar Türküsü şiiri, şairin yine naif bir aşktan söz ettiğini hissetmekteyiz. Bakiler’in aşk şiirlerindeki aşk, oldukça zarif ve naif olmuştur her zaman. Bu şiiri de öyle bir yapıdadır.
Üsküdar Türküsü – Yavuz Bülent Bakiler
İstanbul’da Üsküdar’lı bir kız var
Bir tramvay durağında evleri
Sarı kanaryalar, ak kanaryalar
Öter balkonunda geceleri…
Bulutsuz rüzgârlar gibi her sabah
Bir masal âleminden çıkıp gelirdi.
Ne adını düşünürdüm bir deniz kıyısında
Ne adımı bilirdi.
Bir gün bulutlar geldi habersiz
Sonra incecikten yağdı üstüme
Büyüdü içimde zamanla yeri.
İki mısra gibi aldı gönlümü
Bir gül yaprağından güzel elleri
Bendim artık gölge gölge sokaklardaki
Öylesine mahzun, kaygılı, ürkek.
Bendim her mevsim boyu sımsıcak
Sevdalar içinde vuran tek yürek
Bir gün baktım penceresi perdesiz
Yok odalarda çın çın şarkı söyleyen sesi.
Yok balkonda artık ak kanaryanın,
Sarı kanaryanın kafesi.
Benden sorun Üsküdar’ın şimdi her gece
Sokakları kaç adım.
Bir gece yarısı düştüm yollara
Her köşe başında ağladım.
Bu bölümümüzde, siz değerli okurlarımızla Yavuz Bülent’in Üsküdar Türküsü adlı şiirini paylaşmış olduk. Eğer Bakiler’in diğer şiirlerine de ulaşmak isterseniz, Yavuz Bülent Bakiler şiirleri kategorimizi ziyaret edebilirsiniz. Yavuz Bülent gibi; Ahmet Haşim, Ahmet Hamdi Tanpınar, Abdurrahim Karakoç‘un da şiirlerine sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
